آب و هوای مناسب نهال زغال اخته:
درختچه زغال اخته، دوستدار آب و هوای معتدل و کوهستانی با زمستان های ملایم و تابستان های خنک است.
این درخت می تواند سرمای زمستان را تا دمای منفی ۲۵ درجه تحمل کند. مقاومت زغال اخته نسبت به گرما بسیار پایین است، این درخت در مقابل وزش باد های خشک و گرم مقاومتی ندارد و برگ هایش می ریزد.
اگرچه نور خورشید باعث رنگ گیری بهتر میوه و رشد درختچه می شود ولی در مناطقی که به علت سایه درختان دیگر نور کمی به آن می رسد، باز هم می تواند به رشد طبیعی خود ادامه دهد.
زغال اخته می تواند درجه حرارت های ما بین ۳۰- تا ۴۰+ درجه سانتیگراد را تحمل نماید. نیاز سرمایی این درختچه ۱۲۰-۱۰۰ روز در درجه سرمادهی ۱۰ درجه سانتیگراد می باشد.
خاک مناسب نهال زغال اخته:
نهال زغال اخته در خاک هایی که بافت متوسط دارند و خوب زهکشی شده اند رشد بهتری دارد.
این گیاه به نوع خاک حساسیت چندانی ندارد و سازگاری خوبی با خاک های حاصلخیز دارد و می تواند در خاک های فقیر و حتی تا حدودی خشک هم رشد نماید.
آبیاری نهال زغال اخته:
درختچه زغال اخته گیاهی آبدوست است که در کنار جریان آب و مناطق پر آب رشد بهتری می کند.
درختان جوان زغال اخته به آبیاری منظم نیاز دارند و نباید اجازه دهید که سطح خاک برای مدت طولانی خشک باشد.
برای این گیاه در اوایل رشد هفته ای یک مرتبه آبیاری کافی است، درختان بالغ را اگرچه لزومی ندارد که آبیاری کنیم اما توجه داشته باشید که اصولا مقاومت زغال اخته نسبت به خشکی خاک متوسط و میانه است و تحمل خشکی کشیدن برای مدت طولانی را ندارد. بنابراین به طور کل بهتر است که کشت و پرورش این گیاهان در مناطقی انجام شود که ریزش باران و مرطوب شدن خاک بخصوص در طی تابستان و همچنین گرمای تابستان در حد قابل قبولی باشد تا گیاهان بالغ و استقرار یافته خشکی نکشند.
آفات و بیماری های نهال زغال اخته:
زغال اخته جزو گیاهانی است که کمتر مورد حمله افت یا بیماری خاصی قرار می گیرد.
معندچی برگ نوعی آفت است که خطوطی قهوه ای رنگ بر روی برگها ایجاد می کند. این حشرات آسیب جدی به گیاه وارد نمی کنند. کنه های گیاهی نیز می توانند گاهی در تعداد زیاد این درختان را مورد حمله قرار دهند که برای مبارزه با انها توصیه می شود از روغنهای باغبانی در طی زمستان استفاده شود.
از بین بیماری ها نیز می توان به سفیدک پودری و بیماری لکه برگی که توسط قارچهای مختلف ایجاد می شوند اشاره کرد. در مورد این بیماریها جمع آوری برگهای آلوده ریخته شده در پای گیاه، قطع کردن ساقه ها و برگهایی که به شدت علائم نشان می هند و به کارگیری سموم قارچکش از جمله راهکارهای مناسب هستند.